Gdy twój zwierzak się drapie

Uporczywe drapanie się zwierzęcia oznacza, że odczuwa ono silny i stały dyskomfort wywołany świądem. Może on dotyczyć całego ciała lub tylko pewnych miejsc. Nierzadko tej dolegliwości towarzyszy także wygryzanie sierści, ocieranie się o różne przedmioty czy tarzanie się. Może też wystąpić problem z podrażnioną i zaczerwienioną skórą. Przyczyny dolegliwości skórnych są różne – pasożyty (pchły, świerzbowce, nużeńce), infekcje (bakteryjne, grzybicze), alergia, zaburzenia hormonalne, a nawet… stres. Właściwą diagnozę i leczenie umożliwia wykonanie badań laboratoryjnych. Często pasożyty, grzyby i bakterie chorobotwórcze zwierząt są niebezpieczne również dla ludzi.

Wykonujemy badania:

• wymazów z ran, owrzodzeń, uszu i in. w kierunku zakażeń bakteryjnych z oznaczeniem profilu lekooporności (antybiogram);
• mykologiczne zeskrobin ze skóry w kierunku zakażeń grzybicznych;
• parazytologiczne zeskrobin skóry w kierunku diagnostyki świerzbu i nużycy.

Infekcje skórne o podłożu bakteryjnym

Bakterie wywołują zmiany ropne (owrzodzenia, ropnie, czyraki), często również wikłają schorzenia pasożytnicze lub grzybicze. W celu ich wyleczenia konieczne jest stosowanie kuracji antybiotykowej poprzedzonej badaniem określającym, który antybiotyk jest najskuteczniejszy (antybiogram). Najniebezpieczniejsze bakterie ropne to:

• gronkowce Staphylococcus spp. – w tym najgroźniejszy gronkowiec złocisty Staphylococcus aureus oraz często izolowany od zwierząt Staphylococcus intermedius;
• paciorkowce Streptococcus spp. – w tym Streptococcus pyogenes;
• pałeczka ropy błękitnej Pseudomonas aeruginosa.

Grzybice

Jeżeli natomiast nadmiernemu drapaniu towarzyszą kręgi pozbawione sierści, to może to świadczyć o infekcjach o podłożu grzybiczym. W celu ich wyleczenia zwierzę powinno przejść kurację farmakologiczną przepisaną przez lekarza weterynarii.

Dermatofity – grzyby niedoskonałe powodujące tzw. dermatofitozy (grzybice skóry i/lub jej przydatków). Grzyby te mają rzadką zdolność do rozkładania keratyny:

• Microsporum spp. – wywołuje grzybicę kotów, psów i wielu innych gatunków ssaków, a także ludzi; 
• Trichophyton spp. –  atakuje różne gatunki zwierząt;
• Epidermophyton spp. – umiejscawia się wyłącznie w naskórku, nie atakując włosa;
• drożdżaki chorobotwórcze, np. Malassezia – wywołują zmiany łupieżowe w postaci białych płatków przesuszonej i łuszczącej się skóry.

Pasożyty

Często gołym okiem trudno odróżnić zmiany grzybicze od pasożytniczych. Badanie laboratoryjne rozwiewa te wątpliwości. Najczęstszymi pasożytami zewnętrznymi zwierząt są:

• świerzbowce – są to roztocza (wielkości 0,2 – 0,6 mm) pasożytujące w skórze zwierząt;
• Cheyletiella – roztocza bytujące we włosach u psów, kotów i królików;
• nużeńce, np. Demodex canis, Demodex cati – roztocza pasożytujące w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych skóry. Występują u psów, kotów, chomików, świnek morskich, świń, bydła, kóz, koni, ludzi.